Co robili harcerze podczas 2 Wojny Światowej?

Kiedy na początku XX wieku w głowie Andrzeja Małkowskiego klarowała się wizja stworzenia skautingu na ziemiach polskich, jednym z jego głównych celów miało być odzyskanie przez kraj niepodległości. Cel ten został po I Wojnie Światowej osiągnięty. Niestety, spokojny czas nie trwał długo. Po 20 latach pokoju Polska znów znalazła się pod wrogą okupacją. Wtedy harcerze, nawet Ci najmłodsi, po raz kolejny pokazali, że służba ojczyźnie nie jest dla nich tylko pustym hasłem z Prawa Harcerskiego. Nawet Ci najmłodsi stanęli do walki o niepodległość i lepsze jutro.

Czym zajmowali się harcerze podczas II wojny światowej?

Rozpoczynając opowieść o harcerzach podczas wojny, należy wspomnieć o tym, że wszelkie działania prowadzili oni w konspiracji. 27 września 1939 r. ZHP przyjął kryptonim „Szare Szeregi” i pod taką nazwą funkcjonował do końca II wojny światowej. Młodzież zrzeszona w Szarych Szeregach została podzielona na 3 grupy wiekowe. Każdej z nich przypisane były inne zadania, prowadzone w konspiracji, ale też przygotowujące do otwartej walki z okupantem, a później do pracy w niepodległej, wolnej Polsce.

Zawiszacy

Pod takim kryptonimem funkcjonowały drużyny złożone z najmłodszych harcerzy. Mieli oni między 12 a14 lat. Dla Zawiszaków prowadzono tajne lekcje, tzw. komplety. Nauka podstawowych przedmiotów szkolnych miała pozwolić im na pracę lub dalszą edukację po zakończeniu wojny. Poza tym odbywały się dla nich harcerskie zbiórki. Prowadzone w ukryciu, w mieszkaniach lub lasach. Oprócz tradycyjnych harcerskich zajęć prowadzono dla Zawiszaków również szkolenia dotyczące łącznictwa, ratownictwa czy regulacji ruchu. Były to specjalności, w ramach których mieli oni pełnić służbę podczas wojny. Zawiszacy zasłynęli jako kurierzy Harcerskiej Poczty Polowej, która działała w czasie Powstania Warszawskiego. Dzięki nim mieszkańcy zrujnowanej stolicy mogli otrzymywać wiadomości od swoich bliskich, przebywających w innych częściach miasta.

Poczta polowa - pieczątka	Lilijka Szarych Szeregów

Bojowe Szkoły

To grupa harcerzy w wieku 15-17 lat. Najczęściej zajmowali się oni „małym sabotażem”. Były to różnego rodzaju akcje propagandowe, mające na celu podtrzymanie patriotycznego ducha wśród polskiej ludności. Na czym dokładnie to polegało? Harcerze malowali na murach napisy i rysunki, rozrzucali ulotki, usuwali plakaty niemieckie. Z okazji świąt narodowych dokonywali też akcji tak spektakularnych, jak zrywanie niemieckich flag i zastąpienie ich polskimi. Trzeba pamiętać, że działo się to na terenie okupowanej Warszawy, tuż „pod nosem” wrogich żołnierzy. W ramach małego sabotażu prowadzono jeszcze wiele innych akcji, nigdy jednak niebyły one nakierowane na wyrządzenie komukolwiek krzywdy. Miały działać na psychikę odbiorców.

Grupy Szturmowe

Do nich należeli harcerze, którzy mieli ponad 18 lat. Drużyny te działały w strukturach Armii Krajowej. Ich członkowie brali udział w akcjach bojowych. Odbywali szkolenia wojskowe, saperskie, czy spadochronowe. Najstarsi harcerze również edukowali się na (działających w konspiracji) uczelniach wyższych. Miało to pozwolić im na czynny udział w odbudowie kraju po zakończeniu wojny.

Codzienność tamtych harcerzy różniła się od naszej tak bardzo, że trudno nam sobie to wyobrazić. Sami harcerze jednak byli całkiem podobni do tych „dzisiejszych”. Chcieli korzystać z życia, razem bawić się, spędzać czas blisko natury. W ten sposób wykorzystywali wolne chwile, aby choć na moment oderwać się od wojennej zawieruchy.

Redaktor: Natalia Becela Po kilkuletniej przerwie znowu w załodze Woda Góry Las. Osoba z kreatywnym umysłem i twórczymi zdolnościami. Za sprawą tego połączenia wiele swoich pomysłów przekuwa w rzeczywistość. Instruktorka, z-ca komendanta Organizacji Harcerskiej „Rodło”. W wolnych chwilach czyta książki, jeździ na rowerze lub – jeśli są to chwile nieco dłuższe – wyjeżdża w góry.